۱۳۹۰ خرداد ۸, یکشنبه

تهران قطع تماس با اینترنت بین المللی را تدارک می بیند




وال استریت جرنال زیر عنوان "عهد ایران به قطع اینترنت" می نویسد ایران به سوی نوع سلطه جویانه و جدیدی از سانسور گام بر می دارد: اینترنت به اصطلاح ملی که می تواند عملا ارتباط اینترنتی ایران را با بقیه جهان قطع کند.

ناظران سیاست ها و خط مشی های ایران درداخل و خارج می گویند کادر رهبری ایران این پروژه را راهی برای پایان دادن به اقدامات مربوط به کنترل بر اینترنت می بیند.
ایران که هم اینک نیز در مورد سانسورهای اینرنتی جزو پیشتازترین کشورهاست، در عین حال اینترنت ملی را به عنوان ابزاری جلوه می دهد که می تواند ضمن صرفه جوئی در هزینه برای مصرف کنندگان، معیارهای اخلاقی اسلامی را نیز محافظت و تقویت کند.
رضا باقری اصل مدیر بنیاد تحقیقاتی وزارت ارتباطات در فوریه گذشته، همزمان با گسترش سریع تظاهرات طرفدراران دمکراسی در خاورمیانه و شمال آفریقا، به یک خبرگزاری در ایران گفته بود بزودی ۶۰ درصد خانوارها و کسب و کارها به شبکه جدید اینترنت داخلی وصل می شوند، و این شبکه ظرف دوسال تمامی کشور را در بر خواهد گرفت.
بنظر می رسد این حرکت غیرعادی بخشی ازتلاشی گسترده تر برای مقابله با آنچه که رژیم اکنون آن را تهدیدی عمده تلقی می کند باشد: هجوم اینترنتی ایده ها، فرهنگ، و نفوذ غربی عمدتا نشأت گرفته از آمریکا.
آیت الله علی خامنه ای رهبر ارشد [ولی فقیه] و دیگرمقامات ارشد، در سخنرانی های اخیراین رویاروئی در حال ظهور را "جنگ نرم" توصیف کرده اند.
روز جمعه در مطبوعات محلی گزارش هائی منتشر شد مبنی بر اینکه ایران همچنین مصمم است در چند ماه آینده سیستم کاربری کامپیوتری خاص خود را جایگزین سیستم های ویندوز مایکروسافت کند. خبر چنین اقدامی، که تائید مستقلانه آن ممکن نبوده است، به رضا تقی پور وزیر ارتباطات نسبت داده می شود.
اینترنت ملی ایران، به گزارش یک خبرگزاری دولتی در نقل قولی ازعلی آقامحمدی مسئول امور اقتصادی "شبکه ای واقعا حلال برای مسلمانان خواهد بود که اخلاقیات و معنویات را هدف می گیرد".
به گفته آقای آقا محمدی این شبکه جدید نخست در کنار اینترنت معمولی کار خواهد کرد و دسترسی بانک ها، وزارتخانه ها و شرکت های بزرگ به اینترنت معمولی ادامه می یابد. با اینحال او می گوید نهایتا و در غایت شبکه داخلی اینترنت در ایران ، و دیگر کشورهای اسلامی، جایگزین شبکه جهانی اینترنت می شود.
در این زمینه موانعی بسیار وجود دارد. حتی برای کشوری که از نظر اقتصادی به سبب تحریم های غرب منزوی شده است، اینترنت یک ابزار مهم تجاری است. محدودیت در دسترسی می تواند به ایجاد مانع در سرمایه گذاری از روسیه، چین و دیگر طرفهای تجاری منجر شود. بعلاوه مسئله داشتن تخصص و برخورداری از توانائی لازم برای به راه انداختن جستجوگرها و سایت هائی ایرانی نظیر گوگل نیز مطرح است.
فعلا شماری اندک تصور می کنند ایران بتواند ارتباط خود را با اینترنت بین المللی کاملا قطع کند. اما ایران می تواند سراغ سیستم اینترنتی مضاعفی برود که در چند کشور دارای رژیم هائی سرکوبگر رایج است.
میانمار [برمه] دراکتبر گذشته اعلام کرده است که ارتباطات اینترنتی عمومی از طریق سیستمی جداگانه و تحت کنترل و نظارت یک شرکت جدید دولتی برقرار خواهد شد- سیستمی که عملا دسترسی را فقط به موارد مورد نظر رژیم محدود می کند.
کوبا نیزسیستمی معادل سیستم های مضاعف دارد، که یکی ارتباط با جهان خارج را برای توریست ها و مقامات دولتی فراهم می کند و دیگری، سیستمی بسته و تحت کنترل است که به عموم صرفا امکان یک دسترسی محدود را می دهد.
کره شمالی هم گام های مقدماتی در ورود به دنیای اینترنت را از طریق سیستم مضاعفی برمی دارد، که البته بسیار ابتدائی تر و برای جمعیتی کمتر است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.